Przydatne informacje dla pracowników

Pozytywny trend na saksońskim rynku pracy nadal się utrzymuje. Łączna liczba miejsc pracy w całej Saksonii rośnie, a równocześnie wyraźnie spadła liczba bezrobotnych.

Aktualnie saksońscy pracodawcy szukają fachowców w różnych branżach – przede wszystkim w hotelarstwie i gastronomii, w przemyśle elektronicznym i metalowym, w ochronie zdrowia i opiece, w logistyce oraz w produkcji masz duże szanse na znalezienie pracy.

Aktualne oferty pracy w Saksonii znajdziesz pod adresem:

• Arbeitsagentur

• Goethe Institut Dresden
• Volkshochschule Sachsen

Jako obywatel/obywatelka UE nie potrzebujesz pozwolenia na pracę, by pracować w Niemczech (w Saksonii). Masz swobodny dostęp do niemieckiego rynku pracy.

• Arbeitsagentur

• Bundesamt für Migration und Flüchtlinge

Jako obywatel/obywatelka UE masz prawo przyjechać do Niemiec (do Saksonii) i tu przebywać. Nie potrzebujesz pozwolenia na pobyt ani też wizy. Potrzebujesz jedynie ważny dowód osobisty lub paszport.

Przez pierwsze 3 miesiące każdy obywatel UE może przebywać bez ograniczeń w innym kraju unijnym.

Jeżeli zostajesz dłużej niż 3 miesiące, obowiązuje następujące:

Pracownicy oraz pracujący na własny rachunek mają prawo do pobytu, które nie podlega żadnym warunkom.

Poszukujący pracy mogą przebywać ponad 6 miesięcy, jeżeli w Niemczech (w Saksonii) nadal szukają zatrudnienia i mają uzasadnione perspektywy na pracę.

Co do zasady jako niepracujący obywatel UE możesz w sposób nieograniczony przebywać w Niemczech (w Saksonii), jeżeli dysponujesz wystarczającymi środkami na utrzymanie i ochroną ubezpieczenia zdrowotnego.

Uwaga! Niezależnie od tego obowiązuje w Niemczech obowiązek meldunkowy – jeżeli przebywasz w Niemczech lub wprowadzasz się do mieszkania, w ciągu 14 dni musisz zameldować się w miejscowym urzędzie gminy.

Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronie:

• Amt 24

Do poszukiwania pracy możesz skorzystać z bezpłatnych usług sieci EURES we własnym kraju. Spytaj w swoim urzędzie pracy o właściwego doradcę EURES i dowiedz się tam o wolne miejsca pracy w Saksonii (https://eures.europa.eu/index_de).
 
Do poszukiwania pracy możesz też przyjechać do Saksonii i zarejestrować się jako poszukujący pracy we właściwej miejscowo Federalnej Agencji Pracy (www.arbeitsagentur.de).

Nawet jeśli w swym rodzinnym kraju jesteś zarejestrowany jako bezrobotny i pobierasz tam zasiłek dla bezrobotnych, istnieje możliwość przyjazdu do Saksonii i dalszego otrzymywania tu przez pewien czas swych świadczeń. W tym celu musisz:

1. co najmniej 4 tygodnie być zarejestrowanym w urzędzie pracy jako bezrobotny
2. we właściwym urzędzie pracy złożyć wniosek o formularz PD U2
3. najpóźniej 7 dni po przyjeździe do Saksonii zgłosić się do właściwej miejscowo Federalnej Agencji Pracy i przedłożyć formularz PD U2. W dalszym ciągu musisz być do dyspozycji Agencji Pracy do celów pośrednictwa pracy. 

Jeżeli spełnione zostaną warunki, urząd pracy w Twoim kraju rodzinnym będzie wypłacał Ci zasiłek dla bezrobotnych przez 3 miesiące od dnia wyjazdu (na Twoje konto w kraju rodzinnym!). Okres wypłacania w pewnych przypadkach może zostać wydłużony do 6 miesięcy. Na okres pobierania zasiłku nadal pozostajesz objęty ubezpieczeniem zdrowotnym w swym kraju rodzinnym.

Jeżeli mieszkasz i pracujesz już w Saksonii i chcesz lub musisz coś zmienić zawodowo, możesz zgłosić się jako poszukujący pracy lub bezrobotny do właściwej miejscowo Agencji Pracy. W tym celu umów się na termin spotkania https://www.arbeitsagentur.de/arbeitslos-arbeit-finden/erster-beratungstermin lub sam poszukaj miejsca pracy na giełdzie pracy https://con.arbeitsagentur.de/prod/jobboerse/jobsuche-ui/ .

Więcej informacji znajdziesz też pod adresem: https://www.make-it-in-germany.com/de/ 

Pracownik przygraniczny to osoba wykonująca pracę najemną lub na własny rachunek w państwie członkowskim UE/EOG, która zamieszkuje na terytorium innego państwa członkowskiego, gdzie co do zasady powraca każdego dnia lub co najmniej raz w tygodniu (rozp. (WE) nr 883/2004).

Pracowników przygranicznych obowiązuje zasadniczo prawo pracy kraju, w którym pracują. Mają umowę o pracę z pracodawcą w kraju wykonywania pracy, która odpowiadać musi regulacjom i zapisom ustawowym tego kraju oraz obowiązującym układom zbiorowym. W niektórych przypadkach można też uzgodnić obowiązywanie innego prawa pracy, niż prawo kraju zatrudnienia, jednak niektóre niemieckie przepisy prawa muszą być przestrzegane, np. płaca minimalna i przepisy BHP.

W zakładzie pracy zatrudnieni mają ten sam status. Obywatelstwo, narodowość czy miejsce zamieszkania nie odgrywają w prawie pracy żadnej roli.

Mimo to dla pracowników przygranicznych w ramach UE/EOG istnieją czasem specyficzne regulacje w zakresie koordynacji, które trzeba uwzględniać. 

Ubezpieczenie zdrowotne i społeczne – zasadniczo ubezpieczony jesteś w kraju, w którym pracujesz. Ze świadczeń możesz korzystać częściowo także w miejscu zamieszkania. Pracownicy przygraniczni i ich współubezpieczeni członkowie rodziny, objęci ubezpieczeniem zdrowotnym w kraju wykonywania pracy, mogą w razie choroby korzystać ze świadczeń w kraju wykonywania pracy i w kraju zamieszkania. W tym celu za każdą ubezpieczoną i współubezpieczoną osobę trzeba wnioskować we właściwej kasie chorych o formularz S1 (wcześniej E106).

(Niniejsze zasady koordynacji obowiązują dla ustawowych, ale niekoniecznie dla prywatnych ubezpieczeń zdrowotnych!)

Świadczenia rodzinne – przysługują co do zasady w państwie, w którym pracownicy przygraniczni są zatrudnieni. Ale także w Twoim kraju miejsca zamieszkania w zależności od sytuacji rodzinnej i pracy drugiego rodzica również mogą one przysługiwać.

Bezrobocie – Pracownikom przygranicznym przysługuje zasiłek dla bezrobotnych w państwie, w którym mieszkają. Musisz udokumentować swe okresy ubezpieczenia na wypadek bezrobocia zza granicy. Przy składaniu wniosku w swym kraju zamieszkania potrzebujesz tzw. formularza U1. O formularz ten musisz wnioskować we właściwej miejscowo Agencji Pracy w Saksonii.

Ubezpieczenie emerytalne – pracownicy przygraniczni otrzymają emeryturę z wszystkich państw UE, w których płacili składki dłużej niż rok. Otrzymasz cząstkową emeryturę, obliczaną na podstawie składek i okresów ubezpieczenia.

Uwaga! Starannie zachowuj wszystkie dokumenty związane z pracą za granicą!

Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronie:

• DGB Sachsen

Wszystkich pracujących i mieszkających w Niemczech obowiązuje co do zasady prawo niemieckie.

Zatrudnieni i członkowie ich rodziny mieszkający w Niemczech (w Saksonii) także tutaj muszą opłacać swe składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

Nie zapomnij zameldować siebie i członków swojej rodziny we właściwym miejscowo urzędzie w pierwszym tygodniu od przyjazdu!

Jeżeli chcesz dopiero szukać pracy, zarejestruj się jako poszukujący pracy w lokalnej Agencji Pracy.

Więcej informacji na temat ubezpieczenia zdrowotnego, ubezpieczenia społecznego, przysługujących świadczeń socjalnych znajdziesz konkretnie pod poszczególnymi punktami.

Więcej informacji na ten temat znajdziesz też na stronie:

• Make it in Germany

Praca sezonowa jest dokładnie zdefiniowana. Możliwa jest na okres maks. 3 miesięcy w roku kalendarzowym tylko w następujących branżach:

• Rolnictwo i leśnictwo
• Hotelarstwo i gastronomia
• Przetwórstwo owocowo-warzywne
• Tartaki

Dla pracy sezonowej od 1 stycznia 2024 obowiązuje aktualna płaca minimalna 12,41 EUR brutto. 

Pracujący w hotelarstwie i gastronomii, w rolnictwie czy na jarmarkach bożonarodzeniowych przez mniej niż 102 dni w roku nie podlegają ubezpieczeniu społecznemu, nie posiadają ubezpieczenia emerytalno-rentowego i ubezpieczenia na wypadek bezrobocia. Obowiązuje to jednak tylko wówczas, gdy pracuje się dorywczo, nie zawodowo. Oznacza to, że praca ta nie może służyć zapewnieniu utrzymania.
 
Jako pracownik przygraniczny możesz pracować sezonowo, ale wielu pracodawców często oferuje też zakwaterowanie. Dlatego przed wyjazdem wyjaśnij, czy zapewnione będzie zakwaterowanie, a jeżeli tak, to ile trzeba będzie za nie płacić.

Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronie: https://www.arbeitsagentur.de/saisonbeschaeftigung

Praca tymczasowa opisuje trójkątną relację między pracodawcą (użyczającym, agencją pracy tymczasowej), pracobiorcą (pracownikiem tymczasowym) i przedsiębiorstwem, w którym pracownik pracuje (pracodawca-użytkownik). Pracownik zawiera umowę o pracę z firmą pracy tymczasowej lub firmą usług personalnych.

Zatrudnieni jako pracownicy tymczasowi niekoniecznie otrzymują »umowę tymczasową«, czyli umowę o pracę na czas określony. Z reguły pracownicy tymczasowi otrzymują umowę o pracę na czas nieokreślony.

Firma pracy tymczasowej użycza następnie siłę roboczą pracownika tymczasowego przedsiębiorstwom, które mają aktualnie zapotrzebowanie kadrowe. Czyli pracownik tymczasowy nie świadczy swej pracy u swego pracodawcy, lecz w przedsiębiorstwie, które go wypożycza. Dlatego mówi się też o leasingu personalnym czy użyczaniu pracowników.

Z drugiej strony wiele przedsiębiorstw wykorzystuje pracę tymczasową do znalezienia odpowiednich pracowników, bez długofalowego wiązania ich ze sobą. Kiedy kontrakt się skończy, pracownik wraca do swojego pracodawcy, który go użyczył. Pracodawcą jest i pozostaje firma pracy tymczasowej – z wszystkimi prawami i obowiązkami. To on przyznaje i opłaca urlop, odprowadza składki na ubezpieczenia społeczne i podatek dochodowy oraz związany jest wszelkimi obowiązującymi ustawami prawa pracy i prawa socjalnego. Nawet wtedy, gdy podczas zatrudnienia jako pracownik tymczasowy zdarzają się okresy bez zleceń.

Relacje między firmą świadczącą usługi personalne a firmą-użytkownikiem w pełni uregulowane są w Niemczech w tak zwanej Ustawie o użyczaniu pracowników (AÜG). Poza tym większość firm pracy tymczasowej działa w ramach branżowego układu zbiorowego pracy.

Więcej informacji na ten temat znajdziesz też na stronie:

• IG Metall
• Arbeitsagentur

Od 1.kwietnia 2021 w przemyśle mięsnym nie mogą być zatrudnieni pracownicy tymczasowi. Wyjątkiem są firmy, które zatrudniają do 49 pracowników.

Więcej informacji znajdziesz na stronie:

• Deutscher Gewerkschaftsbund

Działalność pośrednika pracy polega na znajdowaniu zatrudnienia dla poszukujących pracy. Może się to odbywać jako misja publiczna lub jako zlecenie prywatne.

W Niemczech większość pośredników pracy zatrudnionych jest w sektorze publicznym w państwowych pośrednictwach pracy, jak lokalne Agencje Pracy czy Jobcenter prowadzone przez Federalną Agencję Pracy lub wspólnie z samorządami. Pośrednicy pracują też lub są samozatrudnieni w prywatnych pośrednictwach pracy.

Pośrednicy pracy w sektorze publicznym doradzają bezrobotnym i innym poszukującym porady m. in. w zakresie nieobsadzonych stanowisk na rynku pracy oraz informują o możliwościach dotyczących podjęcia pracy, doskonalenia zawodowego, innych świadczeń wynikających z Kodeksu socjalnego oraz wsparcia w zakładaniu działalności gospodarczej.

Prywatni pośrednicy pracy działają z jednej strony dla wszystkich, którzy szukają pracy (czyli dla poszukujących pracy lub zainteresowanych zmianą), a z drugiej strony dla przedsiębiorstw i instytucji poszukujących personelu. Wynagrodzenie za ich pracę bądź usługę może być opłacane przez poszukującego pracy, przez pracodawcę czy też przez państwo (np. Federalną Agencję Pracy). Prywatni pośrednicy pracy szukają miejsca pracy także w zamian za bony na pośrednictwo pracy wydawane przez Agencję Pracy zgodnie z § 45 ust. 4 zdanie 3 pkt 2 Kodeksu socjalnego (SGB) III o wartości 2.500 EUR (dla osób długotrwale bezrobotnych i niepełnosprawnych 3 000 EUR).

Uwaga! Niektórzy prywatni pośrednicy działają tylko wtedy, gdy posiadasz bon na pośrednictwo pracy (Vermittlungsgutschein). Jeżeli nie możesz go przedłożyć, pośrednicy żądają prowizji za swe usługi. Ów bon na pośrednictwo pracy nie przysługuje Ci, jeżeli nie jesteś zarejestrowany jako bezrobotny w Agencji Pracy w Niemczech. Nie przysługuje on wam jako bezrobotnym pracownikom przygranicznym czy też jako niebezrobotnym. Musisz więc sam zdecydować, czy chcesz skorzystać z usług prywatnych pośredników i płacić prowizję czy nie.

Odbiorcy Bürgergeld mogą również otrzymać bon na pośrednictwo pracy. Więcej informacji można uzyskać w Jobcenter.

Uwaga na możliwe oszustwa! Istnieją też nieuczciwi pośrednicy i agencje pośrednictwa – nie tylko w Niemczech, ale również na miejscu w Twoim rodzinnym kraju. Nie zapominaj, że każda agencja pośrednictwa personalnego w Twoim kraju zamieszkania musi posiadać zezwolenie na pośrednictwo lub użyczanie pracowników. Musi być też zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Agencji Zatrudnienia. Poszukaj w krajowym rejestrze u siebie w kraju!

• Arbeitsagentur
• Arbeitsagentur / Bildungsträger

Od 1 stycznia 2024 r. wynosi granica zarobku 538 EUR (6456 EUR w ciągu roku). 

Miniprace to zatrudnienie w niewielkim wymiarze, dzielące się na dwa rodzaje:

• Miniprace 538 EUR to zatrudnienie z niewielkim wynagrodzeniem. Ważne, by osoba wykonująca minipracę regularnie nie zarabiała więcej, niż 538 EUR w miesiącu. Osoba ta pracuje zazwyczaj regularnie – tu nie chodzi o tygodniowy czas pracy czy liczbę miesięcznych zmian.
• Krótkoterminowe miniprace zwane też krótkoterminowym zatrudnieniem. Ważne, by osoba wykonująca minipracę w ciągu roku kalendarzowego pracowała nie więcej niż trzy miesiące lub łącznie 70 dni pracy. Osoba ta nie pracuje tu regularnie, lecz tylko dorywczo – wysokość zarobków nie odgrywa tu żadnej roli.
• W przyszłości w zgłoszeniu dotyczącym krótkoterminowego mini-zatrudnienia pracodawca musi podać, w jaki sposób pracownik tymczasowy jest objęty ubezpieczeniem zdrowotnym na czas trwania zatrudnienia. Ponadto, od 2022 r., pracodawcy zgłaszający minipracownika krótkoterminowego mają otrzymywać od Minijob-Zentrale natychmiastową informację zwrotną, czy w momencie rejestracji pracownika tymczasowego istnieją lub istniały w bieżącym roku kalendarzowym inne krótkoterminowe miejsca pracy. Od 2022 r. należy zgłaszać również numer identyfikacji podatkowej.

Przez minipracę nie masz w Niemczech ochrony ubezpieczeniowej i tylko niewielkie uprawnienia w ubezpieczeniu emerytalnym. Pracodawcy opłacają wprawdzie zryczałtowane składki na ubezpieczenie społeczne, ale Ty jako pracownik nie jesteś objęty ochroną z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego, pielęgnacyjnego i na wypadek bezrobocia. Oznacza to, że nie przysługują Ci świadczenia! Dowiedz się więc w swym zakładzie ubezpieczeń społecznych, który kraj jest odpowiedzialny za Twoje ubezpieczenie, by podjęcie minipracy w Niemczech nie miało dla Ciebie żadnych negatywnych konsekwencji.

Więcej informacji pod adresem: www.minijob-zentrale.de

Umowa o pracę nie musi być koniecznie sporządzona na piśmie, pracodawca jest ale zobowiązany najpóźniej jeden miesiąc po rozpoczęciu pracy pisemnie podsumować najbardziej istotne warunki pracy, podpisać je i wręczyć pracownikowi.

W umowie o pracę należy ująć:

1. nazwę i adres obu stron umowy
2. rozpoczęcie i czas trwania zatrudnienia
3. rodzaj pracy i krótki opis Twoich zadań
4. miejsce pracy (lub wskazówkę, że pracownik może być zatrudniony w różnych miejscach)
5. wysokość wynagrodzenia (zazwyczaj pensja brutto) łącznie z dodatkami, dopłatami, premiami i płatnościami specjalnymi oraz inne składniki wynagrodzenia z tytułu pracy i termin jego wypłaty
6. uzgodniony czas pracy
7. wymiar urlopu
8. okresy wypowiedzenia stosunku pracy
9. odniesienie do układów zbiorowych pracy, porozumień zakładowych czy służbowych, które stosuje się do stosunku pracy.

Twój stosunek pracy może być na czas nieokreślony lub określony.  Jeżeli zawarłeś umowę o pracę na czas określony, to Twój stosunek pracy nie kończy się wypowiedzeniem, lecz »automatycznie« po pływie czasu, na który został zawarty.

Kalendarzowe określenie obowiązywania umowy o pracę bez istnienia rzeczowego powodu jest dozwolone na okres do dwóch lat. W tym łącznym okresie dwóch lat dopuszczalne jest co najwyżej trzykrotne przedłużanie umowy o terminie oznaczonym kalendarzowo.

Zawarcie umowy na czas określony nie jest dopuszczalne, jeżeli już wcześniej istniał stosunek pracy na czas określony lub nieokreślony z tym samym pracodawcą.

Umowy o pracę na czas określony wymagają zawsze formy pisemnej. Jeżeli jakiegoś porozumienia o  określeniu czasu obowiązywania nie zawarto w formie pisemnej (lub w formie elek­tro­nicznej lub notarialnie), to nie cała umowa o pracę jest nieważna, lecz tylko określenie czasu obowiązywania. Czyli umowa o pracę jako taka jest skuteczna i to jako umowa na czas nieokreślony.

Więcej informacji na ten temat znajdziesz też na stronie:

• DGB Sachsen

Masz prawo do wynagrodzenia za swoją pracę!
 
W Niemczech istnieją płace minimalne, czyli pracodawca w żadnym razie nie może płacić mniej niż wynosi obowiązująca płaca minimalna. Wysokość wynagrodzenia jest albo uregulowana w układach zbiorowych pracy, albo negocjowana z pracodawcą. Dotyczy to również wypłat specjalnych, np. trzynastej pensji.

Istnieje powszechna ustawowa płaca minimalna. Od 1 stycznia 2024 r. wynosi ona 12,41 EUR za godzinę. Wyjątek stanowi obecnie młodzież poniżej 18 lat, określone grupy stażystów, uczniów zawodu oraz zarejestrowani w Niemczech długotrwale bezrobotni.

Dla pewnych prac bądź branż obowiązują płace minimalne z układów zbiorowych, które z reguły przewyższają ustawową płacę minimalną (np. branża budowlana, montaż instalacji elektrycznych, sprzątanie budynków, opieka itd.).

Aktualnie obowiązują następujące płace minimalne zgodnie z Ustawą o delegowaniu pracowników i Ustawą o użyczaniu pracowników. 

Termin wypłaty wynagrodzenia jest zazwyczaj określony w umowie o pracę lub układzie zbiorowym. W przeciwnym razie, zgodnie z prawem, wynagrodzenie jest należne pierwszego dnia następnego miesiąca. Wynagrodzenie jest z reguły płacone przelewem na Twoje konto. Otworzyć konto możesz w każdym banku. Pracodawca musi co miesiąc wręczać Ci rozliczenie wynagrodzenia, na którym widnieje, ile zarobiłeś i jakie kwoty podatków i ubezpieczeń są potrącane. Podatek dochodowy odprowadzany jest przez pracodawcę bezpośrednio do urzędu skarbowego.

Jeżeli pracodawca nie wypłaca wynagrodzenia, powinieneś podjąć stosowne kroki. Wezwij swego pracodawcę pisemnie, wyznaczając termin 2 tygodni do zapłaty i prawidłowego rozliczenia Twojego wynagrodzenia. W piśmie tym powinieneś wykazać niezapłacone godziny pracy, sumę, którą pracodawca jest Ci winien, oraz numer konta. Nie zwlekaj zbyt długo. Cały czas biegną terminy określające, jak długo możesz żądać swojego wynagrodzenia od pracodawcy lub dochodzić sądownie. Po upływie tego terminu nie masz już możliwości dochodzenia swych roszczeń od swego pracodawcy. Odpowiednie terminy znajdziesz w swej umowie o pracę lub w układzie zbiorowym obowiązującym dla stosunku pracy oraz w BGB (Kodeks cywilny).  

Dokumentuj przepracowane godziny i jeśli możliwe, dawaj ten dokument do podpisu pracodawcy. Przy rozliczaniu wynagrodzenia zwracaj uwagę na to, czy płaca minimalna wypłacana jest za wszystkie przepracowane godziny.

Więcej informacji pod adresem https://www.dgb.de/schwerpunkt/mindestlohn, https://sachsen.dgb.de

Okres próbny może trwać maksymalnie 6 miesięcy od rozpoczęcia stosunku pracy. W okresie próbnym obowiązuje ustawowy dwutygodniowy termin wypowiedzenia, jeżeli w umowie lub układzie zbiorowym nie uzgodniono inaczej.

W stosunku do uczniów zawodu obowiązuje minimum jednomiesięczny i maksimum czteromiesięczny okres próbny, przy czym umowy o naukę zawodu podczas okresu próbnego mogą być rozwiązywane bez zachowania okresu wypowiedzenia.

Może się zdarzyć, że pracodawca zażąda od Ciebie, byś popracował przez kilka dni na próbę, zanim zdecyduje, czy dostaniesz umowę o pracę. Praca na próbę jest czymś zwyczajnym i dopuszczalnym, ale nie może trwać dłużej niż tydzień i możesz w tym czasie wykonywać tylko mniejsze zadania należące do przyszłej pracy.  Jeżeli te czynności należące do przyszłej pracy wykonujesz zgodnie z instrukcjami pracodawcy, musisz otrzymać też za to wynagrodzenie.

Więcej informacji znajdziesz pod adresem:

• DGB Sachsen

W Niemczech maksymalny dzienny i tygodniowy czas pracy jest uregulowany ustawowo. Czas pracy w dni robocze nie może przekraczać 8 godzin wzgl. 48 godzin w tygodniu. Może jednak być wydłużony do 10 godzin, jeżeli średnio w ciągu 24 tygodni lub 6 miesięcy nie zostanie przekroczony dzienny czas pracy na poziomie 8 godzin.

Układy zbiorowe przewidują w pewnych okolicznościach krótszy czas pracy. W branży budowlanej obowiązuje powszechnie wiążący układ zbiorowy regulujący inny czas pracy w lecie i w zimie: od kwietnia do listopada: 41 godzin tygodniowo; od grudnia do marca: 38 godzin tygodniowo.

Nadgodziny muszą zostać zarządzone i opłacone przez pracodawcę. W niektórych branżach i układach zbiorowych istnieją dodatki z tytułu nadgodzin.

Za czas pracy uważa się każdą godzinę, w której jesteś do dyspozycji dla pracodawcy, czyli także czas, w którym na przykład czekasz na materiały na budowie, na opuszczenie pokoju przez gości w hotelu czy kiedy na zajeździe przestrzegasz narzuconej przerwy w prowadzeniu pojazdu, a także czas dyżurów.

W przypadku czasu pracy od 6 do 9 godzin przysługuje Ci 30 minut przerwy dziennie, a w przypadku czasu pracy powyżej 9 godzin: 45 minut przerwy dziennie. Przerwy mogą być podzielone na co najmniej 15-minutowe odcinki. Przerwy nie są wliczane do czasu pracy. Pracownicy nie mogą być zatrudnieni bez przerwy na odpoczynek dłużej niż sześć godzin.

Więcej informacji znajdziesz pod adresem:

• DGB Sachsen

Osobom objętym ubezpieczeniem społecznym w ramach ustawowego ubezpieczenia zdrowotnego, pielęgnacyjnego, wypadkowego i emerytalno-rentowego łącznie ze świadczeniami emerytalnymi rolników przysługują konieczne środki na rzecz ochrony, utrzymania, poprawy i przywrócenia zdrowia i wydolności oraz zabezpieczenia ekonomicznego w razie choroby, macierzyństwa, zmniejszonej zdolności zarobkowania i starości. Prawo do zabezpieczenia ekonomicznego mają też członkowie rodziny zmarłego ubezpieczonego.

W Unii Europejskiej istnieje obowiązkowe członkostwo w ubezpieczeniu zdrowotnym. Co do zasady tam, gdzie jesteś zatrudniony lub masz swój ośrodek interesów życiowych. Są jednak przypadki szczególne, patrz poniżej.

Co do zasady można samemu wybrać kasę chorych w Niemczech. Rozróżnia się ustawowe i prywatne ubezpieczenie zdrowotne. Z reguły pracownicy ubezpieczeni są obowiązkowo w ustawowym ubezpieczeniu zdrowotnym.

Kiedy tylko będziesz wiedzieć, kto będzie Twoim pracodawcą, wyszukaj sobie niemiecką kasę chorych i zapisz się do niej. Jeszcze przed rozpoczęciem zatrudnienia powinieneś podać pracodawcy nazwę swej kasy chorych. On Cię tam wtedy zarejestruje. Następnie pocztą dostaniesz od kasy chorych swój numer ubezpieczenia zdrowotnego, z którym od zaraz możesz chodzić do lekarza. Po około 4 tygodniach dostaniesz też kartę ubezpieczeniową, którą zawsze musisz przedkładać przy każdej wizycie u lekarza.

Pracownicy przygraniczni i ich współubezpieczeni członkowie rodziny objęci ubezpieczeniem zdrowotnym w kraju wykonywania pracy, mogą w razie choroby korzystać ze świadczeń w kraju wykonywania pracy i w kraju zamieszkania. W tym celu za każdą ubezpieczoną i współubezpieczoną osobę trzeba wnioskować we właściwej kasie chorych o formularz S1 (wcześniej E106). Kasa chorych w kraju rodzinnym prześle wówczas jeszcze jedną kartę ubezpieczeniową, z którą nadal korzystać będziesz z pełnej opieki medycznej w kraju rodzinnym.

Narzucona ustawowo powszechna stawka składki wynosi 14,6 procent dochodów stanowiących podstawę wymiaru składki. Obniżona stawka składki wynosi 14,0 procent obowiązuje członków, którym nie przysługuje zasiłek chorobowy. W przypadku osób pracujących ubezpieczeni i pracodawcy opłacają składki od wynagrodzenia z tytułu pracy po połowie (pracownik 7,3 %, pracodawca 7,3 %). W przypadku emerytów ubezpieczeni i podmioty ubezpieczenia emerytalnego pokrywają składki z tytułu emerytury po połowie.

Przypadki szczególne:

Próg dochodowy

Próg dochodowy w ustawowym ubezpieczeniu zdrowotnym wynosi 62 100 EUR brutto rocznie (5 175 EUR brutto miesięcznie).

Próg dochodowy w ustawowym ubezpieczeniu zdrowotnym

Przedstawiciele wolnych zawodów, pracujący na własny rachunek i urzędnicy państwowi z rocznym dochodem brutto 69 300 EUR rocznie, 5775 EUR miesięcznie mają możliwość zawrzeć prywatne ubezpieczenie dodatkowe.

Pracownicy delegowani w dalszym ciągu podlegają ubezpieczeniu zdrowotnemu w państwie delegującym. Otrzymasz Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego oraz dostęp do medycznie koniecznych świadczeń kas chorych w Niemczech, których nie można odsunąć w czasie. 

Osoby zatrudnione w niewielkim wymiarze (geringfügig Beschäftigte), z minipracami, do 538 EUR miesięcznie nie są ubezpieczone zdrowotnie poprzez swój stosunek pracy. Musisz zorganizować swe ubezpieczenie w inny sposób, np. poprzez ubezpieczenie rodzinne lub musisz zawrzeć dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne. Jeżeli pobierasz zasiłek Bürgergeld, jesteś ubezpieczony przez Jobcenter. Jeżeli dana osoba pracuje w dwóch minipracach lub więcej i łączny dochód przekracza 538 EUR, to podlega ona obowiązkowi ubezpieczenia i jest też objęta ubezpieczeniem zdrowotnym.

Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronie: https://www.bundesgesundheitsministerium.de/gkv.html

Ubezpieczenie wypadkowe obejmuje wypadki przy pracy, w drodze do/z pracy oraz choroby zawodowe. Jest opłacane przez samego pracodawcę. Wysokość zależna jest od klasyfikacji zagrożeń.

Pracodawca musi cię zarejestrować do ubezpieczenia wypadkowego przy rozpoczęciu pracy. Każdy pracownik ubezpieczony jest poprzez branżowy zakład ubezpieczeń wypadkowych (Berufsgenossenschaft) w razie wypadków, które zdarzą się podczas pracy, w drodze do lub z miejsca pracy.

Jeżeli miałeś wypadek przy pracy, musisz udać się do specjalnego lekarza, tak zwanego Durchgangsarzt w Niemczech i zgłosić mu, że zdarzył się wypadek przy pracy. Pracodawca musi wpisać wypadek do księgi wypadków i dokonać zgłoszenia w Berufsgenossenschaft. Jeżeli po wypadku dostałeś zwolnienie lekarskie z powodu niezdolności do pracy, to przysługuje Ci zasiłek powypadkowy. Jakie świadczenia rzeczowe i pieniężne zapewnia ubezpieczenie wypadkowe?

Świadczenia rzeczowe:

Opieka medyczna i rehabilitacja (doraźna opieka medyczna, ambulatoryjne leczenie lekarza medycyny urazowej, domowa  opieka nad chorym, lekarstwa, środki lecznicze itd.)

Świadczenia na rzecz partycypacji zawodowej i społecznej (działania w zakresie doskonalenia zawodowego, opieka społeczno-pedagogiczna, pomoc w gospodarstwie domowym, koszty dojazdów, pomoc w adaptacji pojazdu, pomoc w adaptacji mieszkania itd.)

Świadczenia pieniężne:

Zasiłek powypadkowy (Verletztengeld) powinien w okresie rehabilitacji oraz po zakończeniu wypłaty wynagrodzenia chorobowego przez pracodawcę rekompensować utracony dochód, wynosi 80 % regularnego wynagrodzenia, nie może być jednak wyższy niż regularne wynagrodzenie netto z tytułu pracy.

Zasiłek wyrównawczy (Übergangsgeld) otrzymują poszkodowani podczas działań służących rehabilitacji zawodowej, gdyż nie mogą wtedy zadbać o utrzymanie swoje i członków rodziny.
 
Zasiłek pielęgnacyjny (Pflegegeld) otrzymują ubezpieczeni, którzy po wypadku przy pracy lub z powodu choroby zawodowej wymagają opieki. Wysokość zasiłku pielęgnacyjnego zależy od stopnia uszczerbku na zdrowiu.

Rentę lub częściową rentę wypłacają branżowe zakłady ubezpieczeń wypadkowych, jeżeli wskutek wypadku przy pracy lub w drodze z/do pracy bądź choroby zawodowej dojdzie do obniżenia zdolności do zarobkowania. Wysokość renty zależy od stopnia obniżenia zdolności do pracy i wysokości poprzedniego wynagrodzenia.
 
Odprawa – pod pewnymi warunkami roszczenia rentowe mogą być zaspokojone jednorazową wypłatą.
 
Renta rodzinna przyznawana jest małżonkowi, zarejestrowanemu partnerowi i dzieciom ubezpieczonego zmarłego wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, począwszy od dnia śmierci.
 
Zasiłek pogrzebowy (Sterbegeld) wypłacany jest członkom rodziny ryczałtem, jeżeli do zgonu ubezpieczonego doprowadził wypadek przy pracy lub choroba zawodowa. W 2024 r. jego wysokość wynosi  5 940 EUR (wschód)/ 6 060 EUR (zachód). Pod pewnymi warunkami mogą zostać zwrócone też koszty przewozu na miejsce pochówku.

Więcej informacji znajdziesz pod adresem https://www.dguv.de, https://sachsen.dgb.de/cross-border-workers/soziale-sicherheit-in-deutschland-polen-und-tschechien/ lub https://www.vlh.de/wissen-service/steuer-abc/sterbegeld-steuerfrei-oder-steuerpflichtig.html

Obojętnie, czy jesteś pracownikiem przygranicznym czy też mieszkasz w Niemczech, co do zasady podlegasz obowiązkowi ubezpieczenia w kraju zatrudnienia.

Pracodawca ma obowiązek zgłosić Cię do ubezpieczenia emerytalno-rentowego. Otrzymasz numer ubezpieczenia społecznego, który trzeba sobie dobrze zapisać. Nawet jeśli zmienisz pracodawcę, zachowujesz ten sam numer.

Pracownikom mobilnym przysługuje w Niemczech emerytura, jeżeli osiągnęli niemiecką granicę wieku emerytalnego i spełnili minimalny 5-letni okres ubezpieczenia. Między krajami unijnymi istnieją porozumienia, dzięki którym uznawane są również okresy składkowe z innych krajów członkowskich. Oznacza to, że dana osoba może też uzyskać uprawnienia emerytalne w Niemczech, nawet jeżeli nie przepracowała pełnych 5 lat i nie odprowadzała składek na ubezpieczenie społeczne. Trzeba zaliczyć okresy zatrudnienia z innych krajów tak, aby by łącznie osiągnąć co najmniej 5 lat. Deutsche Rentenversicherung wypłaca wówczas jednak tylko tę kwotę, która przypada na okres ubezpieczenia w Niemczech.

Stawki składek: ubezpieczenie emerytalno-rentowe: 18,6 %; gwareckie ubezpieczenie emerytalno-rentowe: 24,7 %

Więcej informacji znajdziesz pod adresem:

Zgodnie z Ustawą o dalszej wypłacie wynagrodzenia, pracownikom pozostającym w stosunku pracy podlegającym obowiązkowi ubezpieczenia społecznego przysługuje dalsza wypłata wynagrodzenia lub świadczenia kompensujące utratę wynagrodzenia (zasiłek chorobowy lub zasiłek powypadkowy).

W przypadku choroby lub wypadku przy pracy w ciągu pierwszych 4 tygodni swego stosunku pracy otrzymasz zasiłek chorobowy od swej kasy chorych. Dopiero od 1. dnia po upływie 4 tygodni pracodawca zobowiązany jest przez maks. 6 tygodni wypłacać wynagrodzenie chorobowe (utrata wynagrodzenia pokrywana jest w 100 %). Po tych 6 tygodniach otrzymasz zasiłek chorobowy od swej kasy chorych (70 % zarobków brutto, maks. 90 % zarobków netto).

Swą niezdolność do pracy musisz niezwłocznie zgłosić swemu pracodawcy. W przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 3 dni kalendarzowe, musisz najpóźniej w kolejnym dniu przedłożyć swemu pracodawcy zwolnienie lekarskie. Pracodawca może wymagać przedlożenie zwolnienia w pierwszy dzień, w przypadku, że ! że umowa o pracę, umowa zakładowa lub układ zbiorowy pracy wyraźnie tego wykluczają.

Od 1 stycznia 2023 r. wcześniej pisemne zawiadomienie o chorobie dla osób objętych ustawowym ubezpieczeniem zdrowotnym zostało w Niemczech zdigitalizowane. Praktyki lekarskie w Niemczech zgłaszają teraz chorobę bezpośrednio do kas chorych. Pracodawcy pobierają zgłoszenie choroby drogą elektroniczną z kas chorych.

Pracownicy przygraniczni mogą nadal chodzić do swych lekarzy w kraju zamieszkania (na podstawie formularza S1, wcześniej E106). Zwolnienie lekarskie akceptowane jest też w języku kraju zamieszkania. Istotne jest przy tym, by Twój lekarz podał diagnozę (kod diagnozy). Zaświadczenie o niezdolności do pracy nadal musi być wystawione w formie papierowej i w 2 egzemplarzach. Jeden egzemplarz należy przesłać do pracodawcy, a drugi do kasy chorych w ciągu tygodnia. Jeśli zaświadczenie nie zostanie przesłane do kasy chorych, możesz utracić prawo do zasiłku chorobowego, jeśli jesteś niezdolny do pracy przez okres dłuższy niż 6 tygodni!

Uwaga! Podczas niezdolności do pracy możliwe jest wypowiedzenie! Pracodawca musi zachować okres wypowiedzenia i wypłacać wynagrodzenie chorobowe do końca stosunku pracy, jeżeli niezdolność do pracy się nie zakończyła lub nie minęło jeszcze 6 tygodni. W tym przypadku kasa chorych wypłaca Twój zasiłek chorobowy, aż powrócisz do zdrowia (maks. 78 tygodni z tytułu tego samego zachorowania). W tym czasie nadal pozostajesz ubezpieczony w kasie chorych. Po zakończeniu niezdolności do pracy musisz niezwłocznie zarejestrować się w Agencji Pracy jako bezrobotny. Jako pracownik przygraniczny musisz zarówno zarejestrować się jako bezrobotny we właściwym urzędzie pracy w kraju zamieszkania, jak też zgłosić się do kasy chorych. Nie zapominaj, by w ciągu 8 dni wyrejestrować się ze swego niemieckiego ubezpieczenia.

Więcej informacji znajdziesz pod adresem: https://sachsen.dgb.de/cross-border-workers

W przypadku pracowników podatek dochodowy pobierany jest poprzez potrącenie od wynagrodzenia za pracę (Lohnsteuer). Procedura opodatkowania w zasadzie kończy się na tym z reguły comiesięcznym potrącaniu podatku, chyba że pracodawca musi przeprowadzić roczne wyrównanie podatku dochodowego lub pracownik po upływie roku kalendarzowego może liczyć na zwrot podatku. Podstawą prawną jest Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (EStG).

Zakres obowiązku podatkowego zależy od tego, czy pracownik podlega ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
 
Zagraniczni pracownicy nieposiadający w Niemczech miejsca zamieszkania lub miejsca zwykłego pobytu, co do zasady podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.  Osoby posiadające w Niemczech miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu, podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Dla zagranicznych pracowników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, którzy prawie wszystkie swe dochody osiągają w Niemczech, niemiecka Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje coś specyficznego. Na wniosek mogą być traktowani jako podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i zyskać dzięki temu pewne indywidualne korzyści (jeżeli dochody w roku kalendarzowym podlegają w co najmniej 90 % niemieckiemu podatkowi dochodowemu).

Pracodawca winien potrącać podatek dochodowy przy każdej wypłacie wynagrodzenia niezależnie od tego, czy pracownik jest objęty podatkiem dochodowym czy nie. By dla każdego pracownika potrącić podatek dochodowy we właściwej wysokości, pracodawca potrzebuje kilku informacji o swych pracownikach, np. klasa podatkowa, ew. kwoty wolne i ew. przynależność do wspólnoty wyznaniowej, za którą należy pobierać podatek kościelny.
 
Aby ułatwić pracodawcy naliczenie podatku, pracowników zaszeregowuje się do różnych klas podatkowych według ich relacji osobistych. Istnieje 6 klas podatkowych - I. do VI.
 
Przed pierwszym zatrudnieniem musisz zgłosić się do właściwego urzędu skarbowego. Jeżeli zatrudniony jesteś w Niemczech jako pracownik przygraniczny, to zgłoś się do właściwego urzędu skarbowego tam, gdzie Twój pracodawca ma swą siedzibę. Jeżeli posiadasz w Niemczech miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu, to zgłoś się do właściwego miejscowo urzędu skarbowego. W urzędzie skarbowym znajdziesz druki wniosku o ograniczony lub nieograniczony obowiązek podatkowy. Odpowiedni urząd skarbowy jest też odpowiedzialny za przyznanie oraz zmianę klasy podatkowej.
 
Otrzymasz numer podatkowy (Steuernummer) lub numer identyfikacji podatkowej (Steuer-ID). Numer identyfikacji podatkowej jest 11-cyfrowym numerem przydzielanym przez Centralny Urząd Podatkowy (BZSt). Obowiązuje przez całe życie. Przybyłym zza granicy, po zgłoszeniu miejsca zamieszkania Steuer-ID przesyłany jest na podany adres.  Zagraniczni pracownicy bez stałego miejsca zamieszkania z reguły nie mają Steuer-ID. Sami pracownicy nie mają też możliwości wnioskowania o Steuer-ID.

Nie każdy ma obowiązek składania deklaracji podatkowej. Jednak zasadniczo zaleca się każdemu pracownikowi złożenie deklaracji podatkowej, by optymalnie wykorzystać ulgi podatkowe (np. kwoty wolne tytułem kosztów dojazdu do pracy itd.). O wypełnienie i złożenie każdy musi się zatroszczyć sam. 

Zeznanie podatkowe za lata 2022, 2023 i 2024: Termin składania dla podatników niekorzystających z doradztwa podatkowego

W kolejnych latach obowiązują następujące zasady:  
 
Zeznanie podatkowe za okres rozliczeniowy 2022 musi zostać w urzędzie skarbowym złożone do 2 października 2023 r. Termin składania został przesunięty o dwa miesiące i upływa 30 września 2023 r. Ponieważ jest to sobota, termin został przesunięty na poniedziałek, 2 października 2023 r.  
 
Zeznanie podatkowe za okres rozliczeniowy 2023 musi wpłynąć do urzędu skarbowego do 2 września 2024 roku. W tym przypadku termin złożenia został przesunięty o jeden miesiąc do 31 sierpnia 2024 r. Ponieważ jest to sobota, termin został przesunięty na poniedziałek, 2 września 2024 r.

W przypadku podatników, którzy samodzielnie przygotowują zeznanie podatkowe, od okresu rozliczeniowego 2024 r. ponownie będą obowiązywać zwykłe terminy składania zeznań. Zeznanie podatkowe za rok 2024 należy zatem złożyć w urzędzie skarbowym najpóźniej do dnia 31 lipca 2025 r.

Obowiązek złożenia zeznania podatkowego w związku ze skróconym czasem pracy (Kurzarbeiter) : 

Kurzarbeitergeld jest wolny od podatku, ale podlega tzw. zastrzeżeniu o progresji. Jeśli łączna kwota świadczeń zastępczych otrzymanych w roku kalendarzowym przekracza 410 euro, osoby otrzymujące świadczenia zastępcze są zobowiązane do złożenia zeznania podatkowego.

Zabezpiecz sobie dodatek energetyczny wraz z zeznaniem podatkowym

Dodatek energetyczny jest zwolniony ze składek na ubezpieczenie społeczne, ale podlega opodatkowaniu.

Istnieją przypadki, w których wypłata dodatku energetycznego może nastąpić wyłącznie w ramach rozliczenia podatku dochodowego za rok 2022, np. jeśli

• nie ma aktywnego stosunku pracy w dniu 1 września (ale był wcześniej lub później w roku)
• pracodawca nie składa deklaracji na podatek dochodowy lub składa tylko roczne zeznanie na podatek dochodowy (ponieważ zatrudnia wyłącznie pracowników opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadzie mini etatu lub kwota należnego podatku dochodowego jest niska lub zerowa)
• w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek nie została jeszcze naliczona zaliczka na podatek dochodowy.

Każde zeznanie podatkowe za rok 2022 jest sprawdzane przez urząd skarbowy pod kątem możliwości skorzystania z dodatku energetycznego. Dzieje się to automatycznie, nie trzeba składać dodatkowego wniosku w tej sprawie. Jeśli nie otrzymałeś jeszcze dodatku, zostanie ono ustalone w rozliczeniu podatkowym. Wówczas 300 euro zostanie dodane do rocznego dochodu brutto, a następnie odliczone od naliczonego podatku dochodowego.

Możesz też skorzystać z usług doradców podatkowych lub stowarzyszeń pomocy podatkowej (Lohnsteuerhilfeverein). (Usługi te są płatne.)

Więcej informacji znajdziesz tu: https://www.bundesfinanzministerium.de/Web/DE/Themen/Steuern/steuern.html, https://www.steuern.sachsen.de, https://www.make-it-in-germany.com/de/arbeiten-in-deutschland/arbeitswelt/gehalt-steuern-sozialversicherung

Minimalny roczny wymiar urlopu uregulowany jest ustawowo i stanowi tym samym nieprzekraczalną dolną granicę. Przy 5-dniowym tygodniu pracy przysługuje Ci 20 dni urlopu, a przy 6-dniowym tygodniu pracy 24 dni. Twój wymiar urlopu zapisany jest w umowie o pracę. W układach zbiorowych jest on z reguły wyraźnie wyższy niż minimalny roczny wymiar urlopu.

W ciągu pierwszych sześciu miesięcy zatrudnienia masz prawo do miesięcznego proporcjonalnego urlopu wypoczynkowego. Pełne prawo do urlopu uzyskuje się po raz pierwszy po 6-miesięcznym obowiązywaniu stosunku pracy. Pełne prawo do urlopu posiadasz też wtedy, gdy w 2. połowie roku kończysz stosunek pracy, a byłeś zatrudniony co najmniej 6 miesięcy.

Musisz wnioskować o urlop u swego pracodawcy (najlepiej pisemnie), który może go przyjąć lub odrzucić. Z reguły roczny urlop trzeba wziąć w bieżącym roku kalendarzowym. W określonych przypadkach możliwe jest przeniesienie na pierwsze trzy miesiące kolejnego roku.

Urlopu, o który nie złożono wniosek, nie traci się automatycznie. Pracodawca musi pracownikom zwrócić uwagę, że mają niewykorzystany urlop i jeśli nie złożą wniosku, mogą go stracić. Pracodawca musi o tym pracowników informować jasno i na czas.

Wynagrodzenie za okres urlopu wylicza się na podstawie przeciętnego wynagrodzenia za pracę, jakie uzyskiwałeś w ostatnich 13 tygodniach przed początkiem urlopu. Wynagrodzenie powinno być wypłacone przed rozpoczęciem urlopu.

Jeżeli kończy się stosunek pracy, a nie wykorzystałeś jeszcze urlopu, pracodawca musi wypłacić Ci rekompensatę za urlop. Również tu obowiązują terminy, dlatego na czas powinieneś dochodzić tego prawa od pracodawcy.

Powyższe przepisy nie mają zastosowania do pracowników branży budowlanej. W branży budowlanej obowiązuje system zbiorowy, a urlop rejestrowany jest w tzw. SOKA-BAU. Więcej informacji można znaleźć na stronie https://www.soka-bau.de/arbeitnehmer/leistungen/urlaubsverfahren.

• DGB Sachsen
• Bundesamt für Migration und Flüchtlinge

Wypowiedzenie, by było skuteczne, musi nastąpić w formie pisemnej. Dotyczy to zarówno pracodawcy jak też zatrudnionych. By było skuteczne, liczy się samo dostarczenie wypowiedzenia na adres podany pracodawcy.

Są dwa rodzaje wypowiedzenia – terminowe/zwyczajne oraz bezterminowe/nadzwyczajne.

W przypadku wypowiedzenia zwyczajnego pracownik lub pracodawca musi dochować obowiązujących okresów wypowiedzenia. Zgodnie z ustawą obowiązują następujące okresy wypowiedzenia dla pracodawcy:

• W okresie próbnym (maks. 6 miesięcy) – 2 tygodnie, w odpowiednim układzie zbiorowym może też być krótszy
• Po okresie próbnym – 4 tygodnie na dzień 15. lub na koniec miesiąca kalendarzowego
• Po 2 latach – 1 miesiąc do końca miesiąca
• Po 5 latach – 2 miesiące do końca miesiąca
• Po 8 latach – 3 miesiące do końca miesiąca
• Po 10 latach – 4 miesiące do końca miesiąca
• Po 12 latach – 5 miesięcy do końca miesiąca
• Po 15 latach – 6 miesięcy do końca miesiąca
• Po 20 latach – 7 miesięcy do końca miesiąca

Okres wypowiedzenia liczy się od dnia wpłynięcia wypowiedzenia, nie od dnia wystawienia czy wysłania!

Zgodnie z § 626 ust. 1 BGB stosunek pracy można wypowiedzieć w trybie nadzwyczajnym z ważnego powodu. Ważny powód występuje wtedy, kiedy zaszły fakty sprawiające, że kontynuowanie stosunku pracy jest dla strony wypowiadającej niemożliwe (dla pracownika – niewypłacanie wynagrodzenia, naruszanie zapisów ochrony pracy itd.; dla pracodawcy – pozorowanie niezdolności do pracy, odmowa pracy, zakłócanie porządku w zakładzie itd.).

Na żądanie trzeba podać powody wypowiedzenia. Wypowiedzenia nadzwyczajnego można dokonać jedynie w ciągu dwutygodniowego terminu zawitego, w ciągu tego terminu musi ono również dojść do adresata. Z reguły wypowiedzenie nadzwyczajne musi być poprzedzone upomnieniem w przypadku naruszenia przepisów dotyczących zasad zachowania.

Jeżeli otrzymałeś wypowiedzenie i nie zgadzasz się na nie, możesz się przed nim bronić. Termin na wniesienie pozwu z zakresu ochrony zatrudnienia do właściwego sądu pracy wynosi 3 tygodnie i liczony jest od daty doręczenia wypowiedzenia. Jeżeli nie dopilnujesz tego terminu, wypowiedzenie będzie skuteczne, niezależnie od tego, czy merytorycznie jest poprawne czy błędne.

Ochrona przed wypowiedzeniem

W zakładach zatrudniających więcej niż 10 pracowników na pełnym etacie (zlicza się niepełne etaty), wszystkich pracowników, których stosunek pracy trwa dłużej niż 6 miesięcy obowiązuje powszechna ochrona przed wypowiedzeniem w myśl Ustawy o ochronie przed wypowiedzeniem (KSchG). Pracodawca może dokonać wypowiedzenia tylko z powodu uwarunkowanego zachowaniem, osobą lub z przyczyn zakładowych.

W stosunku do kilku grup obowiązuje szczególna ochrona przed wypowiedzeniem - osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności, kobiety w okresie ciąży i w czasie 4 miesięcy po porodzie, ojcowie i matki w okresie urlopu rodzicielskiego, członkowie rad zakładowych, uczniowie zawodu, osoby opiekujące się członkiem najbliższej rodziny, osoby sprawujące wybieralne urzędy polityczne. Osoby te można zwolnić tylko za zgodą władz. 

Kobiet w ciąży i cztery miesiące po porodzie nie wolno zwolnić. Zwolnienie kobiety w ciąży podczas okresu próbnego również nie jest możliwe.  Warunkiem jest jednak fakt, że pracodawca o ciąży wiedział. Przyszłe matki mają dwa tygodnie na to, żeby pracodawcę o ciąży poinformowały. Jeżeli tego nie zrobią, wypowiedzienie jest mimo ciąży skuteczne.

• DGB Sachsen
• Bundesministerium für Arbeit und Soziales

Jeżeli w Niemczech (w Saksonii) chcesz pracować w swym wyuczonym zawodzie, to uznanie kwalifikacji w wielu branżach jest pomocne, a w niektórych nawet obowiązkowe.

W Niemczech istnieją »zawody regulowane«. W tych zawodach Niemcy i osoby innych narodowości mogą pracować tylko wówczas, gdy posiadają pewne konkretne kwalifikacje. Dotyczy to przykładowo lekarzy i prawników. Dotyczy to również określonych mistrzów w rzemiośle, jeżeli pracują jako samozatrudnieni. Jeżeli chcesz pracować w jednym z tych regulowanych zawodów, to potrzebujesz uznania swych kwalifikacji zawodowych w Niemczech. Poniżej znajdziesz listę wszystkich zawodów, które są w Niemczech regulowane

• europa.eu

• Anerkennung in Deutschland

• iQ Netzwerk Sachsen

Celem prawa o ochronie macierzyństwa jest zapewnienie możliwie najlepszej ochrony zdrowia dla ciężarnych i karmiących.

Ustawa o ochronie macierzyństwa (MuSchG) dotyczy wszystkich (przyszłych) matek będących w stosunku pracy, czyli także wykonujących pracę nakładczą, zatrudnionych jako pomoc domowa, w niewielkim wymiarze, uczących się zawodu oraz pod pewnymi warunkami także uczennic i studentek.

By pracodawca mógł przestrzegać przepisów o ochronie macierzyństwa, kobieta powinna zawiadomić przedsiębiorstwo o swojej ciąży i przewidywanym terminie porodu, kiedy tylko fakty te będą jej znane. Podczas ciąży i w ciągu 4 miesięcy po porodzie obowiązuje ochrona przed wypowiedzeniem. Niedopuszczalne jest też wypowiedzenie po poronieniu po dwunastym tygodniu ciąży.

W okresie ostatnich 6 tygodni przed porodem przyszłej matce wolno pracować tylko za jej zgodą. Po rozwiązaniu obowiązuje zakaz zatrudnienia przez osiem tygodni bądź dwanaście tygodni w przypadku porodów mnogich i wczesnych. W przypadku medycznych porodów wczesnych lub innych przedwczesnych rozwiązań okres ochrony macierzyństwa po porodzie ulega wydłużeniu o dni, których nie można było wykorzystać przed porodem.

W przypadku stwierdzenia u dziecka niepełnosprawności w ciągu ośmiu tygodni od porodu, matka może wnioskować o przedłużenie okresu ochronnego z ośmiu do dwunastu tygodni.

Poza powszechnymi okresami ochronnymi Ustawa o ochronie macierzyństwa przewiduje w celu ochrony przyszłej mamy i jej dziecka generalne zakazy zatrudniania (na przykład pracy akordowej, przy taśmie, w godzinach nadliczbowych, w niedziele czy w nocy) oraz indywidualne zakazy zatrudniania w oparciu o zaświadczenie lekarskie. Dla prac po godz. 20 do 22 wprowadzono urzędową procedurę zatwierdzającą.

W celu ochrony kobiety przed stratami finansowymi w tym okresie, Ustawa o ochronie macierzyństwa reguluje różne świadczenia:

• zasiłek macierzyński
• dodatek pracodawcy do zasiłku macierzyńskiego w okresie ochrony macierzyństwa
• wynagrodzenie z tytułu pracy w przypadku zakazów zatrudnienia poza okresami ochrony macierzyństwa (tak zwane wynagrodzenie macierzyńskie - Mutterschutzlohn)

Pracodawca zobowiązany jest powiadomić o ciąży właściwy urząd nadzoru (państwowe urzędy ochrony pracy lub nadzoru przemysłowego). Pracodawca musi tak zatrudniać przyszłą czy karmiącą matkę w czasie ciąży i po rozwiązaniu oraz tak urządzić jej stanowisko pracy łącznie z maszynami, narzędziami i urządzeniami, by była wystarczająco chroniona przed ryzykami dla zdrowia. Przy ocenie ryzyka pracodawca winien uwzględnić potrzebę szczególnej ochrony kobiety i jej dziecka.

W wątpliwych przypadkach urząd nadzoru wyjaśnia, czy konkretne stanowisko pracy i konkretne warunki pracy mogą doprowadzić do zagrożenia przyszłej i karmiącej matce. Zarówno kobiety jak i pracodawcy w razie niejasności i pytań mogą zwrócić się do urzędu nadzoru.

Jeżeli z powodu ogólnego lub indywidualnego zakazu zatrudnienia kobieta całkowicie lub częściowo zawiesi pracę przed początkiem i po zakończeniu okresu ochronnego, nie musi mimo to obawiać się strat finansowych. Zachowuje co najmniej swoje przeciętne wynagrodzenie (Mutterschutzlohn). Dotyczy to również przypadku, w którym przedsiębiorstwo przyszłą matkę przenosi na inne odpowiednie dla niej miejsce pracy, w wyniku czego musi zmienić wykonywane czynności.

Więcej informacji na ten temat znajdziesz tu:

• Bundesministerium für Familie, Senioren, Frauen und Jugend

Wniosek o zasiłek rodzinny należy składać w kasie rodzinnej (Familienkasse), mieszczącej się we właściwej Agencji Pracy. Pracownicy przygraniczni lub pracownicy, których dzieci nie posiadają miejsca zamieszkania w Niemczech, muszą składać wniosek do kasy rodzinnej właściwej dla Twojego kraju. Kasa rodzinna ocenia następnie, czy zasiłek przysługuje. 

Okres, za który wypłaca się zasiłek rodzinny wstecz wynosi sześć miesięcy.  Przy czym okres ten odnosi się tylko do wypłaty, nie do samego prawa do zasiłku rodzinnego. Nawet jeżeli kasa rodzinna stwierdzi, że prawo do zasiłku rodzinnego istniało jeszcze przed okresem sześciu miesięcy, to mimo to kasa rodzinna wypłaci tylko za minione sześć miesięcy od wpłynięcia wniosku i poinformuje o tym w swej decyzji.

Od 1 stycznia 2023 r. zasiłek rodzinny wynosi 250 EUR miesięcznie na każde dziecko.

Wszystkie szczegółowe informacje i formularze wniosków w różnych językach znajdziesz pod adresem

• Arbeitsagentur

Dodatek na dziecko jest dodatkowym wsparciem finansowym dla pracujących rodziców, którzy zarabiają wystarczająco dużo dla siebie, ale dla których nie jest to wystarczające, aby pokryć również potrzeby całej rodziny. Mogą o nie dodatkowo wnioskować rodzice lub opiekunowie otrzymujący zasiłek rodzinny (Kindergeld). Dodatek na dziecko wypłacany jest razem z zasiłkiem rodzinnym. Jeśli jesteś klientem Jobcenter, Twój Jobcenter będzie wypłacał Ci zasiłek.

Wypłaca się go za dzieci, które są poniżej 25. roku życia, nie są w związku małżeńskim i żyją w Twoim gospodarstwie domowym.

Od 1 stycznia 2024 r. wynosi maksymalna kwota dodatku na dziecko 292 EUR miesięcznie na dziecko.
 
Dodatek na dziecko zapewnia wsparcie finansowe rodzinom o niskich dochodach. By go otrzymać, trzeba spełnić poniższe warunki:

• Na dane dziecko otrzymujesz Kindergeld (lub porównywalne świadczenie).
• Twój dochód brutto wynosi co najmniej 900 euro (rodzice) lub 600 euro (samotnie wychowujący). Łącznie z dodatkiem na dziecko masz taki dochód, gdyby ewentualnie otrzymałeś dodatek na dziecko lub zasiłek mieszkaniowy.

 Wniosek o dodatek na dziecko musi zostać złożony osobno w Familienkasse.
 
Zazwyczaj dostaje się dodatek na dziecko na 6 miesięcy. Potem trzeba złożyć nowy wniosek.
 
Wszystkie informacje na temat dodatku na dziecko oraz formularze wniosku znajdziesz pod adresem https://www.arbeitsagentur.de/familie-und-kinder/downloads-kindergeld-kinderzuschlag.
 

Urlop rodzicielski (Elternzeit) daje Ci możliwość, by opiekować się swym dzieckiem, a równocześnie nie stracić kontaktu z życiem zawodowym.
 
Jako pracownikowi/ pracownicy przysługuje Ci urlop rodzicielski do trzecich urodzin Twojego dziecka. W tym czasie nie musisz pracować - Twoje miejsce pracy pozostaje i nie może zostać wypowiedziane przez pracodawcę. Urlop rodzicielski mogą brać matki i ojcowie sami lub wspólnie. Ważne jest, że musisz żyć z dzieckiem w jednym gospodarstwie domowym, głównie samemu opiekować się dzieckiem i je wychowywać, a w trakcie urlopu rodzicielskiego nie możesz pracować więcej niż 32 godzin tygodniowo.

Wniosek o urlop rodzicielski do ukończenia trzeciego roku życia musisz złożyć u swego pracodawcy najpóźniej siedem tygodni przed rozpoczęciem tego urlopu. Po urlopie rodzicielskim Twój pracodawca musi zaoferować Ci równowartościowe miejsce pracy.

Zasiłek rodzicielski (Elterngeld) jest państwowym wsparciem dla rodziców, którzy po urodzeniu dziecka przez pewien czas chcieliby sami się nim opiekować i dlatego w tym czasie nie pracują lub pracują w niepełnym wymiarze. Zasiłek rodzicielski mogą otrzymać także rodzice, którzy przed urodzeniem dziecka nie pracowali.

Dla urodzeń od 1 lipca 2015 r. zasiłek rodzicielski istnieje w dwóch wariantach: 
Po pierwsze jako podstawowy zasiłek rodzicielski (Basiselterngeld) odpowiadający dotychczasowej regulacji zasiłku rodzicielskiego, a po drugie jako ElterngeldPlus. W przypadku ElterngeldPlus matki i ojcowie mogą łączyć pobieranie zasiłku rodzicielskiego i pracę na niepełnym etacie. Rodzice, którzy wcześniej wracają do pracy na niepełnym etacie, otrzymują zasiłek rodzicielski dłużej.

By otrzymać zasiłek rodzicielski, musisz spełnić następujące warunki:

• Dysponujesz pozwoleniem na pobyt uprawniającym do pracy zarobkowej.
• Po urodzeniu opiekujesz się swym dzieckiem i wychowujesz je osobiście.
• Mieszkasz ze swym dzieckiem w jednym gospodarstwie domowym.
• Pracujesz nie więcej niż 32 godzin tygodniowo.
• Masz miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu w Niemczech - obywatelom państw członkowskich UE, Islandii, Liechtensteinu, Norwegii i Szwajcarii tak samo jak Niemcom przysługuje zasiłek rodzicielski, jeżeli pracują w Niemczech lub mieszkają w Niemczech. 

Zasiłek rodzicielski wynosi około dwóch trzecich dotychczasowego dochodu – co najmniej 300 EUR i maksymalnie 1.800 EUR. Zasiłek rodzicielski wypłacany jest przez dwanaście miesięcy.  W ciągu pierwszych 12 miesięcy życia dziecka można pobierać tylko jeden miesiąc podstawowego zasiłku rodzicielskiego. Nie dotyczy to rodziców wieloraczków i wcześniaków.
 
ElterngeldPlus oblicza się tak jak Basiselterngeld, ale wynosi maksymalnie połowę kwoty zasiłku rodzicielskiego, który przysługiwałby rodzicom bez dochodu z niepełnego etatu po urodzeniu dziecka. Za to wypłacany jest on za podwójny okres: jeden miesiąc Basiselterngeld = dwa miesiące ElterngeldPlus. 

Rodzice, którzy zdecydują się podzielić się urlopem rodzicielskim  otrzymają partnerski bonus: 2, 3 lub 4 dodatkowe miesiące, jeśli w tym czasie pracują 24-32 godzin tygodniowo. To dotyczy również osobno wychowujących, którzy pracuja w niepełnym wymiarze godzin. Samotnie wychowującym należy się cały bonus partnerski.  

Przedstawiona sytuacja prawna dotycząca premii partnerskiej dotyczy wszystkich rodziców, których dzieci urodziły się po sierpniu 2021 r.

Granica dla zasiłku rodzicielskiego 

W przypadku narodzin do 31 marca 2024 r. wynosi granica dochodów dla par 300 000 euro i 250 000 euro dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Od 1 kwietnia 2024 r. granica ta zostanie obniżona do 200 000 euro dla par i 150 000 euro dla osób samotnie wychowujących dzieci. 

Od 1 kwietnia 2025 r. granica dochodu pozostanie na poziomie 175 000 euro dla par.

Więcej informacji znajdziesz pod adresem www.bmfsfj.de.
Właściwą placówkę ds. zasiłku rodzicielskiego znajdziesz tutaj https://familienportal.de/familienportal/familienleistungen/elterngeld

Rodzice mieszkający w Saksonii mogą w drugim lub trzecim roku życia swego dziecka otrzymać krajowy zasiłek wychowawczy (Landeserziehungsgeld).

Zasiłkiem tym Saksonia wspiera w szczególności tych rodziców, którzy zdecydowali się na samodzielną dłuższą domową opiekę nad dzieckiem i na przykład chcieliby wykorzystać pełne trzy lata ustawowego urlopu rodzicielskiego. Jeżeli korzystasz dla swego dziecka z dofinansowanego przez państwo miejsca w żłobku czy przedszkolu lub z państwowego dofinansowania opieki dziennej, to krajowy zasiłek wychowawczy z reguły jest wykluczony.

Więcej informacji na temat krajowego zasiłku wychowawczego (uprawnienia, okres pobierania, wysokość itd.) znajdziesz pod adresem www.familie.sachsen.de .
 

Zasiłek dla bezrobotnych ma zapewnić zabezpieczenie socjalne pracownikom, którzy stracą zatrudnienie. Ma częściowo zastępować wynagrodzenie za pracę, którego bezrobotny nie może uzyskiwać z powodu braku pracy. Jest to świadczenie ubezpieczeniowe.

Prawo do zasiłku dla bezrobotnych uregulowane jest w trzeciej księdze Kodeksu socjalnego (SGB III). Instytucją odpowiedzialną za to świadczenie jest Federalna Agencja Pracy (BA) lub właściwa miejscowo Agencja Pracy.

Bezrobotni w myśl ustawy są pracownicy, którzy nie znajdują się w stosunku zatrudnienia, starają się zakończyć bezrobocie i są do dyspozycji dla działań pośrednictwa pracy podejmowanych przez Agencję Pracy. Wykonywanie pracy zarobkowej poniżej 15 godzin tygodniowo nie stoi na przeszkodzie statusowi bezrobotnego.

Bezrobotni winni osobiście zarejestrować się jako bezrobotni we właściwej Agencji Pracy. Rejestracja pisemna czy telefoniczna jest niewystarczająca.

Z reguły należy się zasiłek dla bezrobotnych osobom, które są w stanie udowodnić, że opłacały składki ubezpieczeniowe min. 12 miesięcy w ciągu ostatnich 30 miesięcy.
 
Wysokość zasiłku dla bezrobotnych zależy co do zasady od wynagrodzenia brutto będącego podstawą wymiaru ubezpieczenia, które bezrobotny uzyskiwał średnio w ostatnim roku przed powstaniem prawa do zasiłku dla bezrobotnych i które rozliczone było przy zakończeniu stosunku zatrudnienia. Z tego wynagrodzenia brutto przy uwzględnieniu potrąceń od wynagrodzenia pojawiających się zazwyczaj u pracowników (potrącenie tytułem składek na ubezpieczenie społeczne i podatków) ustala się zryczałtowane wynagrodzenie netto. Wysokość zasiłku wynosi dla bezrobotnych z dzieckiem w myśl prawa podatkowego 67 %, dla pozostałych bezrobotnych 60 % zryczałtowanego wynagrodzenia netto.

Okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych zależy co do zasady od długości zatrudnienia podlegającego ubezpieczeniu w ciągu ostatnich pięciu lat przed rejestracją jako bezrobotny oraz od wieku w momencie powstania prawa do zasiłku.

Pracownicy zachowujący się niezgodnie z warunkami ubezpieczenia bez ważnej przyczyny, muszą liczyć się z okresem zawieszenia od jednego do dwunastu tygodni. Podczas tego okresu zawiesza się prawo do zasiłku dla bezrobotnych, czyli nie wypłaca się świadczenia. Poza tym skraca się okres przysługiwania zasiłku o okres zawieszenia.

Uwaga! Pracownikom przygranicznym nie przysługuje niemiecki zasiłek dla bezrobotnych I! Więcej informacji znajdziesz w punkcie Pracownicy przygraniczni.

Bezrobotny, który uzyskał prawo do niemieckiego zasiłku dla bezrobotnych, może nadal pobierać to świadczenie do celów poszukiwania pracy w państwie członkowskim UE przez okres od trzech do sześciu miesięcy (eksport prawa do świadczenia). Na pierwsze trzy miesiące przysługuje Ci prawo do eksportu świadczenia. Po tym okresie wymagana jest decyzja uznaniowa.  Bezrobotny musi wnioskować o eksport świadczenia przed swym wyjazdem. Jeżeli spełnia wymagane kryteria, to co do zasady wystawia się mu dokument PD U2. Jeżeli bezrobotny zarejestruje się jako poszukujący pracy w instytucji kraju poszukiwania pracy i spełnia warunki, to przyznaje mu się zasiłek dla bezrobotnych w określonej wysokości i długości pobierania.
Podczas pobierania świadczenia do celów poszukiwania pracy za granicą bezrobotny nadal objęty jest ubezpieczeniem zdrowotnym w swej dotychczasowej kasie chorych (funduszu zdrowia). Na świadczenia rzeczowe (np. opieka medyczna, lekarstwa, leczenie szpitalne) bezrobotny (i członkowie jego rodziny) potrzebuje Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego. 

Więcej informacji na temat zasiłku dla bezrobotnych znajdziesz na stronie: https://www.arbeitsagentur.de/arbeitslos-arbeit-finden/anspruch-hoehe-dauer-arbeitslosengeld

Od 1 stycznia 2023 r obowiązuje ustawa o Bürgergeld.

Jeżeli mieszkasz w Niemczech i nie otrzymujesz zasiłku dla bezrobotnych lub otrzymujesz go w niewielkiej wysokości, Twoje zarobki czy Twój majątek nie wystarczają na zapewnienie utrzymania, możesz wnioskować o Bürgergeld.

Masz prawo do tego zasiłku, jeżeli masz ponad 15 lat, a nie osiągnąłeś jeszcze wieku emerytalnego (65-67 lat), Twoje miejsce zwykłego pobytu znajduje się w Niemczech, możesz pracować co najmniej 3 godziny dziennie, nie jesteś zatrudniony lub Twój dochód wynosi mniej niż minimum egzystencji i nie posiadasz majątku, z którego mógłbyś żyć.

Zasiłek Bürgergeld składa się z różnych części:

1. Zapotrzebowanie podstawowe
   Obejmuje ono wydatki codziennej potrzeby na osobę, jak np. koszty jedzenia i ubrań. Wysokość jest różna i zależy między innymi od stanu cywilnego i wieku. Zapotrzebowanie podstawowe jest regularnie indeksowane z nowym rokiem.
2. Zapotrzebowanie na zakwaterowanie i ogrzewanie
   To zapotrzebowanie pokrywa odpowiednie koszty mieszkania i ogrzewania. Do tego należą też koszty okołoczynszowe. Wysokość tego zapotrzebowania może być lokalnie różna i jest ustalana przez dany Jobcenter.
3. Zapotrzebowanie dodatkowe
   Zapotrzebowanie to ma pomóc w pokryciu kosztów szczególnych sytuacji życiowych – np. dla samotnie wychowujących czy jeżeli z przyczyn medycznych konieczne jest kosztochłonne żywienie.
4. Zapotrzebowanie jednorazowe
   Są to świadczenia opłacane jednorazowo, na przykład na pierwsze wyposażenie mieszkania czy wyprawka w przypadku ciąży i urodzenia dziecka.
5. Zapotrzebowanie na edukację i partycypację dzieci i młodzieży (BuT)
   Aby dzieci, młodzież i młodzi dorośli mogli partycypować w życiu społecznym i kulturalnym, istnieje możliwość wsparcia ich rodzin. I tak na przykład mogą one pokrywać koszty wycieczek szkolnych, korepetycji, klubu sportowego czy dodatkowej lekcji muzyki.

Tę pomoc finansową otrzymujesz najpierw na czas ograniczony. Z reguły jest to dwanaście miesięcy. Potem sprawdza się, czy nadal możesz otrzymywać Bürgergeld.
 
Więcej informacji znajdziesz pod adresem https://www.arbeitsagentur.de/arbeitslos-arbeit-finden/so-beantragen-sie-arbeitslosengeld-2 lub https://www.bmas.de/DE/Themen/Arbeitsmarkt/Grundsicherung/grundsicherung.html

Jeżeli jesteś w konflikcie z pracodawcą, możesz zwrócić się do właściwego dla Ciebie sądu pracy i złożyć tam pozew.

Sąd pracy jest właściwy do spraw sporów podlegających pod Ustawę o sądach pracy. Dotyczy to przede wszystkim konfliktów między pracownikami a pracodawcami. W pierwszej instancji strona pozywająca i pozwana ponoszą swe koszty zawsze same. W związku z tym oznacza to: Przed sądem pracy w pierwszej instancji nie ma zwrotu kosztów stron sporu. Jednak powstające koszty sądowe i adwokackie w przypadku zwolnienia z kosztów postępowania mogą zostać całkowicie lub częściowo przejęte przez skarb państwa. Przed złożeniem pozwu możesz zwrócić się jeszcze do prawnika celem omówienia problemu. Jednak powstające w ten sposób koszty musisz ponieść już sam i nie podlegają zwrotowi.

Kto potrzebuje porady prawnej lub pomocy prawnej od prawnika, ale pobiera jedynie niewielkie wynagrodzenie, może wnioskować w sądzie rejonowym (Amtsgericht) w miejscu zamieszkania w Saksonii o tak zwany bon na pomoc doradczą »Beratungshilfeschein«. Dzięki bonowi adwokat rozliczy opłaty tytułem doradztwa prawnego i innych czynności bezpośrednio ze skarbem państwa. Należy uiścić przy tym opłatę w wys. 15 euro.

Wskazówka! Jako członkowi niemieckiego związku zawodowego przysługuje Ci ochrona prawna. Członkostwo w związku zawodowym jest dobrowolne i po 3-miesięcznym okresie przynależności ochrona prawna jest bezpłatna.

Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronie:

• justiz.sachsen.de
• DGB Rechtsschutz